പാതാളത്തവളയെക്കുറിച്ചു roundglass sustain നിർമിച്ച വീഡിയോ
കാലങ്ങളായി കാടിനെ ആശ്രയിച്ചും കാടിനോട് ചേര്‍ന്നും ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ക്ക്‌ സുപരിചിതമായ ജീവിയാണ് എങ്കിലും രണ്ടായിരത്തിമൂന്നിലാണ്, മലയാളിയായ ഡോ: ബിജുവിലൂടെ, നാസികാബട്രക്കസ് സഹ്യാദ്രെന്‍സിസ് (Nasikabatrachus sahyadrensis) എന്ന ശാസ്ത്ര നാമം ഉള്ള പർപ്പിൾ ഫ്രോഗ് (Purple Frog) എന്ന പാതാള തവളയെ(മാവേലി തവളയെ) ശാസ്ത്രലോകം പരിചയപ്പെടുന്നത്. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ ഊതി വീര്‍പ്പിച്ച ഒരു തവളയെ പോലെ ഇരിക്കുമെങ്കിലും സ്വഭാവം കൊണ്ടും അവയുടെ പ്രത്യേകത കൊണ്ടും ലോക ഉഭയജീവിഭൂപടത്തില്‍ ഇന്ത്യയ്ക്ക്, കേരളത്തിന്, മികച്ച ഒരു സ്ഥാനം കൊടുക്കുന്നതില്‍ വലിയ ഒരു പങ്കു വഹിച്ച തവളയാണ് പാതാള തവള. പാതാള തവളയുടെ (മാവേലി തവളയുടെ) ശരീരം പേരു സൂചിപ്പിക്കുന്നതു പോലെ തന്നെ ധൂമ്ര നിറത്തിലുള്ളതാണ്.
പാതാളത്തവളകൾ മുട്ടകളോടൊപ്പം
എൺപതുമുതൽ നൂറ്റി ഇരുപതു ദശലക്ഷം വര്ഷം മുന്നേ പരിണമിച്ചു എന്നു പഠനങ്ങള്‍ തെളിയിക്കുന്ന ഇവയുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ, ആഫ്രിക്കയുടെയും ഇന്ത്യയുടെയും ഇടയിൽ ഇന്ത്യന്‍ മഹാസമുദ്രത്
സാധാരണയായി പാതാളത്തവളകൾ പ്രജനനത്തിനു തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന സ്ഥലം
അതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഇന്ത്യയും ആഫ്രിക്കയും ഒന്നായിരുന്നു എന്നാ ഗോണ്ട്വാന സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന തെളിവുകകളിലൊന്നായി പാതാള തവളയെ പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. മണ്ണിനടിയിൽ ആണ് ഇവ ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് ആദ്യത്തെ പഠനത്തില്‍ കണ്ടു പിടിച്ചുവെങ്കിലും അവയുടെ പ്രജനനത്തെ കുറിച്ചും മറ്റുമുള്ള കൂടുതല്‍ പഠനങ്ങള്‍ നടക്കുന്നത്
ഇതിനിടയില്‍, പല ഗവേഷകര്‍ പലയിടങ്ങളിലായി ഇവയെ കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും രണ്ടായിരത്തി നാലില്‍ ഡോ സുഷില്‍ ദത്തയും സംഘവും അവയുടെ വാൽമാക്രികളെ കുറിച്ച് പഠിച്ചപ്പോൾ ആണ്, ഒരു കാര്യം വ്യക്തമായത്. നൂറു വര്ഷം മുന്നേ സുവോളജിക്കല്‍ സര്‍വേ ഓഫ് ഇന്ത്യയുടെ സ്ഥാപകന്‍ കൂടിയായ അന്നന്‍ഡെയ്ല്‍ (Thomas Nelson Annandale) എന്ന വിദേശി ശാസ്ത്രജ്ഞനും സി.ആര്‍.എന്‍.റാവു (C.R.Narayana Rao) എന്ന ഇന്ത്യന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞനും ഇവയുടെ വാല്മാക്രിയെ കുറിച്ചു പരാമര്‍ശിക്കുകയും മണ്ണിനടിയിലാകാം ഇവയുടെ മുതിര്‍ന്നവരുടെ ജീവിതം എന്നും ഇന്ത്യയിലെ മറ്റു തവളകളില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ് ഇവ എന്നും ആഫ്രിക്കന്‍ തവളകളുമായി ഇവയ്ക്ക് സാമ്യം ഉണ്ട് എന്നും കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
വർഷങ്ങൾ തപ്പി നടന്നതിന്റെ ഒടുവിൽ ഭാഗ്യവശാൽ ആദ്യമായി രണ്ടായിരത്തിപന്ത്രണ്ടിൽ അവയുടെ പ്രജനനം കാണുവാനും പിന്നീട് ഡോ. അനിൽ സക്കറിയയും നേതൃത്വത്തിൽ അവയുടെ പ്രജനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യ പഠനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതിന്റെ ഭാഗമാവാനും സാഥിച്ചു. പന്നികളുടെതെന്ന പോലുള്ള മൂക്ക് ആയിരിക്കാം ചിലയിടങ്ങളില്‍ ഇവയ്ക്കു പന്നി മൂക്കന്‍ തവള എന്ന പേര് വരുവാന്‍ കാരണം. വെളുത്ത നിറമുള്ള കൂര്‍ത്ത മൂക്ക്, കൈ കാലുകളിലെ മണ്‍വെട്ടി പോലുള്ള തടിപ്പിനെ പോലെ തന്നെ, ദൃഢം ആണ്. അവ മണ്ണിനടിയില്‍ കുഴിച്ചു പോകുവാന്‍ ഇവയെ സഹായിക്കുന്നു. ചിതലുകളെയും മണ്ണിരകളേയും മണ്ണിലെ മറ്റു ചെറു പ്രാണികളെയും തിന്നുന്നതായി രേഖപെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇവയുടെ മുഖ്യ ആഹാരം എന്താണെന്നോ ഇവ ഇര തേടുന്നതിനെ കുറിച്ചോ ഇപ്പോഴും വേണ്ടത്ര വ്യക്തത ഇല്ല.
കാപ്പിത്തോട്ടത്തിലൂടെ നീങ്ങുന്ന പാതാളത്തവള
പശ്ചിമഘട്ടമലനിരകളുടെ കാലാവസ്ഥ അനുസരിച്ച് പരിണമിച്ചതാകാം ഇവ എന്ന് തോന്നിക്കുമാറാണ് പാതാള തവളയുടെ പ്രജനനവും ജീവിത രീതികളും. മഴക്കാലത്ത് കുത്തി ഒലിക്കുന്ന, എന്നാല്‍ വേനലിൽ വറ്റിവരളുന്
മണ്ണിനടിയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് ഭൂമിയിൽ മഴയുടെ അളവും, അരുവിയിലെ ജലത്തിന്‍റെ അളവും ഇവ എങ്ങിനെ അളക്കുന്നു എന്നും മുട്ടയിടാന്‍ എല്ലാ അവസരങ്ങളും സജ്ജമായി എന്നും കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കുന്നു എന്നത് ഇന്നും ഒരു അതിശയമാണ്.
മഴ തുടങ്ങുമ്പോൾ “കൊറ കൊക്ക് കൊറ കൊക്ക്” എന്ന് നിര്‍ത്താതെ കരച്ചില്‍ തുടങ്ങുന്ന ആണ് തവളകൾ , പക്ഷെ, പുറത്തു വരാതെ മണ്ണിനടിയിൽ ഉള്ള തുരംഗങ്ങളിൽ ഇരുന്നാണ് കരയുന്നത്. ഇവയെ തപ്പി പോകുമ്പോൾ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമെങ്കിലും നാം അടുത്തു പോകുമ്പോൾ കരച്ചിൽ പതുക്കെ പതുക്കെ മണ്ണിനടിയിലേക്ക് പിൻ വാങ്ങുന്നത് കേള്‍ക്കുവാൻ സാധിക്കും. നേരെ മറിച്ച്, പ്രജനനം നടക്കുന്ന ദിവസങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ ഒരു പരിധി വരെ അടുത്ത് പോയാലും അവ താഴോട്ട് പോകാറില്ല. മുതിർന്ന പെൺ തവള ഒറ്റ ദിവസം മാത്രമേ പുറത്തു വരികയുള്ളൂ , അതും പ്രജനനത്തിനു ശേഷം മണ്ണിനടിയിലെക്കു മടങ്ങുകയും ചെയ്യും .
വെള്ളച്ചാട്ടത്തിലൂടെ നീന്തിക്കയറുന്ന പാതാളത്തവള ഇണകൾ
നാലായിരത്തോളം മുട്ടകൾ വരെ പെൺ തവളകളിൽ
പാതാളത്തവളയുടെ വാൽമാക്രി
ആറോ ഏഴോ ദിവസത്തിനുള്ളിൽ ഈ മുട്ടകള്‍ വിരിഞ്ഞ്, സക്കർ മീനുകളെ പോലെ, ഒഴുക്കുള്ള വെള്ളത്തിൽ പറ്റിപിടിച്ചു നില്‍ക്കുവാൻ സാധിക്കുന്ന വാൽമാക്രികള്‍ ആകും. ഈ സമയത്തിനുള്ളിൽ വലിയ മഴ പെയ്താൽ മുട്ടകൾ മുഴുവൻ നശി
.
പലയിടങ്ങളിൽ പല പേരുകളിൽ അറിയപെടുന്ന ഇവയുടെ ചില പേരുകൾ ആണ് പതാൾ , കുറവൻ, കുറത്തി, കൊട്ട്രാൻ , പതയാൾ , പന്നിമൂക്കൻ , പാറമീൻ എന്നിവ. അപൂർവ്വം എന്ന് പലപ്പോഴും പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും മഴക്കാലത്ത് ഇവയുള്ള സ്ഥലത്തു നിന്നാൽ ആയിരക്കണക്കിനെണ്ണം വരുന്ന ഇവയുടെ ആൺ തവളകളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ടാൽ അവ നാം കരുതുന്നതു പോലെ അത്ര അപൂർവ്വം അല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും. അതേ സമയം, സ്വഭാവം കൊണ്ട് കാണുവാൻ കിട്ടാത്തത് കാരണം അപൂർവ്വം എന്നും പറയാം. കേരളത്തിലും തമിഴ് നാട്ടിലും ആണ് ഇവയെ കാണുന്നത് എങ്കിലും ഇവയിൽ ഭൂരിഭാഗവും പശ്ചിമഘട്ടത്തിന്റെ കേരള ഭാഗത്താണുള്ളത് . കേരളത്തിൽ , അഗസ്ത്യമലനിരകൾ തുടങ്ങി കണ്ണൂർ വരെ, പാറ കെട്ടുകളും വെള്ള ചാട്ടങ്ങളും ഉള്ള ഇടങ്ങളിൽ , ഇവയെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
വാഹനത്തിനടിയിൽ പെട്ടുപോയ ഒരു പാതാളത്താവളയുടെ അവശിഷ്ടം
രണ്ടായിരത്തിപതിനേഴിൽ ആണ്, പാതാള തവളയുടെ ഒരു ബന്ധുവിനെ കൂടി തമിഴ് നാട്ടിലെ ശ്രീവല്ലിപുത്തൂർ മേഖലയിൽ
പാതാളത്തവകളുടെ സംരക്ഷണത്തെക്കുറിച്ചു നെല്ലിയാമ്പതിയിൽ നടത്തിയ ബോധവൽക്കരണത്തിൽ നിന്ന്
